Apuleio
(Extracto de: LE ASINO DE AURO)
Traducite del texto original latin per Erich Berger.
Postquam mi effectos esseva deponite in mi camera, in mi via al banios, io primo va al Forum Cuppedinis pro emer alicun comestibiles. Ibi io vide exponite pisces splendide. Habente demandate lor precio, io lo rejecta proque illo amonta a vinti-cinque drachmas... e io los eme pro vinti.
Como io va via, Pythias, mi condiscipulo in Athenas, crucia mi cammino. Post alicun tempore ille me recognosce e hasta verso me amicalmente. Ille me imbracia e me basia affabilemente. "Mi Lucio," ille dice, "un longe tempore ha vermente passate depost que nos ha vidite nos; in facto il esseva le momento quando nos lassava nostre magistro Clytio. Sed que es le ration de tu viage a hic?" "Tu lo sapera deman," io replica. "Sed que es isto? Gratulationes! Nam io vide tu escorta e iste virgas e tu habito que justo congrue con un magistrato." "Io vigila super le precios del mercato e io es edil; e si tu desira emer alique, io lo fornira con placer." Io declinava, perque io habeva jam emite satis pisces pro mi cena. Sed post haber vidite le corbe e succutite le pisces pro obtener un melior vista de illos, Pythias diceva: "A qual precio ha tu emite iste piscalia?" "A pena," io diceva, "io poteva fortiar le piscator acciper vinti drachmas." Habente audite isto, ille sasiva immediatemente mi dextera e me duceva retro al mercato del alimentos: "E de qui," diceva ille, "ha tu emite iste vilitate?"
Io le monstra un vetulo qui sedeva in un angulo. Immediatemente Pythias, in su capacitate de edil, crita a ille con voce multo aspere: "Non mesmo mi amicos e nostre hospites estranie tu sparnia, tu qui a un tal precio valuta ti ridicule pisces e qui reduce per le caritate del comestibiles le flor de Thessalia a un imagine de solitude equal a un rocca. Sed tu non essera impunite. Io te facera saper de qual maniera le improbos debe esser corrigite sub mi autoritate." E post jectar le contento del corbe super le solo, ille ordina a un official marchar super le pisces e fullar omnes. Contente de su severitate mi amico Pythias me consilia vader via e dice: "Me suffice, car Lucio, iste grande vergonia del vetulo." Consternate per su actos e multo stupefacte, io vade al banios, private per le forte mesuras de mi providente condiscipulo e de mi moneta e de mi cena.